Σελίδες

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

Όπου σε πάει η καρδιά

Από το βιβλίο “Όπου σε πάει η καρδιά” της Σουζάνας Ταμάρο

Την άλλη μέρα δεν θέλησα να τον δω. Η φιλία μεταμορφωνόταν σε κάτι άλλο και είχα ανάγκη να σκεφτώ. Δεν ήμουν πια κοριτσάκι αλλά γυναίκα παντρεμένη, με όλες τις ευθύνες της, ήταν και εκείνος παντρεμένος, είχε μάλιστα και παιδί. Είχα ήδη προβλέψει την ζωή μου ως τα γεράματα και το γεγονός ότι παρεμβαλλόταν κάτι που δεν το είχα υπολογίσει μου έφερνε μεγάλη αγωνία. Το καινούργιο σε τρομάζει στην πρώτη επαφή μαζί του, για να κατορθώσεις να προχωρήσεις πρέπει να ξεπεράσεις αυτή την αίσθηση του κινδύνου. Έτσι την μια μέρα σκεφτόμουν:

-Είναι μεγάλη βλακεία η μεγαλύτερη της ζωής μου, πρέπει να τα ξεχάσω όλα και να διαγράψω αυτό το λίγο που έγινε ανάμεσα μας.

Και αμέσως μετά έλεγα στον εαυτό μου ότι η πιο μεγάλη βλακεία θα ήταν ακριβώς αν τα παρατούσα όλα, γιατί, για πρώτη φορά από τότε που ήμουνα μικρό κοριτσάκι, ένιωθα πάλι ζωντανή, όλα έσφυζαν από ζωή γύρω μου , μου φαινόταν αδύνατο να παραιτηθώ από αυτή την καινούργια κατάσταση........ Εκείνη την νύχτα δεν κατάφερα να κλείσω μάτι ως τις τέσσερις, είχα φοβερή υπερδιέγερση. Ωστόσο το άλλο πρωί δεν ένιωθα καθόλου κουρασμένη, Εκείνη την νύχτα είχα καταλάβει ξαφνικά ένα πράγμα και αυτό ήταν ότι ανάμεσα στην ψυχή και το σώμα υπάρχουν πολλά μικρά παράθυρα. από αυτά αν είναι ανοιχτά περνούν τα συναισθήματα, μα αν είναι μισόκλειστα, μόλις που καταφέρνουν να τρυπώσουν. μόνο ο έρωτας μπορεί να τα ανοίξει διάπλατα όλα μαζί και μεμιάς, σαν ριπή ανέμου..........

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου