Σελίδες

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Καλά Χριστουγεννα!

Εύχομαι καλά Χριστούγεννα! Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα!
Πάντα με υγεία και χαρά!


Σημείωση: Η φωτογραφία λήφθηκε στις 4/12/2010 στη Sacrada Familia - Barcelona

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

Βραβείο Αναγνωστών 2010


Το Βραβείο Αναγνωστών 2010 απονέμεται στο βιβλίο «Όπως ήθελα να ζήσω» της Ελένης Πριοβόλου (Εκδόσεις Καστανιώτη). Πρόκειται για ένα απολαυστικό μυθιστόρημα που μας μεταφέρει στην Αθήνα των τελών του 19ου αιώνα, μια εποχή έντονου πολιτικού κλίματος αλλά και παθών σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο ώστε να "φέρνει το άρωμα" της σημερινής πραγματικότητας στον αναγνώστη του.

Ο διαγωνισμός διοργανώνεται από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) για έκτη χρονιά. Είναι ένα μοναδικό βραβείο στα ελληνικά δεδομένα αφού προκύπτει αποκλειστικά από τους ίδιους τους αναγνώστες, ξεκινώντας από τα μέλη των Λεσχών Ανάγνωσης (που αποφασίζουν για τη «βραχεία λίστα») και δίνοντας τη σκυτάλη στο ευρύ κοινό το οποίο ψηφίζει με sms: ένα βραβείο που έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των βιβλιόφιλων και επιβραβεύει τα μυθιστορήματα που «φορούν» την κόκκινη κορδέλα.

Η ανακοίνωση της φετινής νικήτριας έγινε την Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010 σε ζωντανή σύνδεση με την καθημερινή ενημερωτική εκπομπή «Συμβαίνει τώρα» της ΝΕΤ. Παράλληλα, στις 8.00 το βράδυ της ίδιας ημέρας η δημοσιογράφος Έλενα Διάκου θα παρουσιάσει την Ελένη Πριοβόλου στην εκπομπή «Ημερολόγια καταστρώματος» του Δεύτερου Προγράμματος της ΕΡΑ.

Το ΕΚΕΒΙ θα απονείμει το βραβείο (έργο του εικαστικού Διαμαντή Αϊδίνη) σε εκδήλωση που θα οργανώσουν οι Εκδόσεις Καστανιώτη τις προσεχείς ημέρες. (Η ημερομηνία θα ανακοινωθεί σύντομα).

Με το Βραβείο Αναγνωστών έχουν τιμηθεί τα βιβλία:
-το 2009 «Ιμαρέτ», του Γιάννη Καλπούζου, -το 2008 «Όλα σου τα ‘μαθα μα ξέχασα μια λέξη» του Δημήτρη Μπουραντά, -το 2007 «Ο κύριος Επισκοπάκης» του Ανδρέα Μήτσου, -το 2006 «Αμίλητα βαθιά νερά», της Ρέας Γαλανάκη, -το 2005 «Η μέθοδος της Ορλεάνης» της Ευγενίας Φακίνου.

Σημειώνουμε ότι με την ψήφο τους οι αναγνώστες συμμετείχαν κατά 50% στο τελικό αποτέλεσμα ενώ το υπόλοιπο 50% βγήκε από τις ψήφους που έχουν ήδη δώσει τα μέλη Λεσχών Ανάγνωσης από τις 280 που λειτουργούν σ’ όλη την Ελλάδα και την Κύπρο.

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Μοναχισμός


Απελπισμένοι οι γονείς για τη στρατολόγηση μοναχών

«Μου ‘κλεψαν το γιο μου»



«Όταν μπήκα στο διαδίκτυο και συνδέθηκα με την κραυγή μιας μάνας, στο Σικάγο, που απεγνωσμένα φώναζε «Βοήθεια, μου ’κλεψαν το γιο μου», δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι σε μερικούς μήνες θα φώναζα το ίδιο κι εγώ για τον δικό μου γιο! Η απόσταση μου φαινόταν τόσο μεγάλη και οι κοινωνικές συνθήκες ήταν τόσο διαφορετικές, που με έκαναν να μην μπορώ να διανοηθώ έστω κάτι τέτοιο. Κι όμως: Αυτή η κραυγή βγαίνει τώρα κι από μένα! Στην Κύπρο τού σήμερα! Το ευρωπαϊκό ‘κράτος του Θεού’, που πελαγοδρομεί και αναζητά εναγωνίως βάρκα για να αρμενίσει!».
Μ’ αυτό το σημείωμα περιγράφει η Μαρία Θεοδούλου την ιστορία του γιου της, ο οποίος, ενώ ήταν διδακτορικός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, εγκατέλειψε τα εγκόσμια για να γίνει μοναχός στη μονή Μαχαιρά. Λίγες εβδομάδες πριν από την ακρόαση της πρώτης αγωγής γονέων μοναχών εναντίον της μονής και του ηγουμένου Μαχαιρά, Επιφάνιου, του μητροπολίτη Λεμεσού, Αθανάσιου, της Εκκλησίας της Κύπρου και της Γενικής Εισαγγελίας, για παράλειψη νομοθεσίας, οι γονείς περιγράφουν το κλίμα στους κόλπους τους ως «καζάνι που βράζει», φωτογραφίζοντας τον Αθανάσιο, τον Επιφάνιο και τον Βατοπεδίου Εφραίμ ως τους εμπνευστές και δράστες ενός κυκλώματος που προσεγγίζει επιλεκτικά νέους και με σταδιακή, επίμονη κατήχηση -«πλύση εγκεφάλου», όπως τη χαρακτηρίζουν- τους οδηγούν στα μοναστήρια που βρίσκονται υπό την καθοδήγησή τους.
Εκτός από την αγωγή της οικογένειας Θεοδούλου, η εκδίκαση της οποίας είναι προγραμματισμένη για τον ερχόμενο Δεκέμβρη, άλλες δύο οικογένειες ετοιμάζονται να προσφύγουν στα κυπριακά δικαστήρια εναντίον των συγκεκριμένων ιεραρχών, ενώ πέντε οικογένειες προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταγγέλλοντας τόσο τη στρατολόγηση νέων μοναχών, υπό τους Αθανάσιο και Εφραίμ, όσο και την αδράνεια της κυπριακής πολιτείας στις καταγγελίες τους για προσηλυτισμό.

Νέους, μορφωμένους, πλούσιους

Τα επιχειρήματα των γονιών εκκινούν από την εποχή που βρισκόταν ακόμα στη ζωή ο Ιωσήφ Βατοπεδινός, ο οποίος εμφανίζεται ως ο μοναχός που αναδιοργάνωσε, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, τη μονή Βατοπεδίου, μαζί με τους Εφραίμ και Αθανάσιο, η οποία, από τους λιγοστούς γέροντες μοναχούς που μετρούσε τότε, σήμερα αριθμεί περί τους 80. Υπενθυμίζουν, μάλιστα, ως ένδειξη της ποιότητας του Ιωσήφ, ότι με απόφασή της, στις 29/12/1998, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου επιβεβαίωσε τις εναντίον του κατηγορίες για σεξουαλικά αδικήματα. Όπως ανέφεραν στον «Π» η Μαρία Θεοδούλου και ο Ανδρέας Νεάρχου, οι γιοι των οποίων είναι μοναχοί στον Μαχαιρά και στο Βατοπέδι αντίστοιχα, οι τρεις ιεράρχες έστησαν έκτοτε ένα κύκλωμα, με το οποίο εντοπίζουν νέους τους οποίους σταδιακά πείθουν να ακολουθήσουν το μοναχισμό, αποκόπτοντας τις σχέσεις με την οικογένειά τους.
Οι γονείς υπογραμμίζουν ότι το πρόβλημα υπάρχει μόνο με τις συγκεκριμένες μονές –Βατοπέδι, Μαχαιράς και τα μοναστήρια της μητρόπολης Λεμεσού- των οποίων μάλιστα ο αριθμός των μοναχών τείνει να αυξάνεται, καθώς οι ηγούμενοί τους χρησιμοποιούν μεθόδους ψυχαναγκασμού, προκειμένου να οδηγήσουν τους νέους στο μοναχισμό. «Αν τα παιδιά μας πήγαιναν στον Κύκκο, δεν θα διαμαρτυρόμασταν. Αλλά εκεί τους θέλουν δούλους», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Νεάρχου. Σύμφωνα με τους γονείς, το φερόμενο ως κύκλωμα επιλέγει νέους μορφωμένους, με σπουδές συνήθως στα οικονομικά ή στις θετικές επιστήμες, ώστε να τους αξιοποιήσουν στις επιχειρήσεις των μοναστηριών, ως άμισθους υπηρέτες με γνώσεις. Επιπλέον, επιλέγουν άτομα από οικογένειες με οικονομική άνεση, προκειμένου η περιουσία τους να γραφτεί, μετά το θάνατό τους, στο μοναστήρι. Σύμφωνα με τον κ. Νεάρχου, μάλιστα, το μοναστήρι του Μαχαιρά προσέφυγε κάποια στιγμή στα δικαστήρια για να διεκδικήσει την περιουσία μοναχού, ο οποίος είχε φροντίσει να την κληροδοτήσει στα αδέρφια του. Στόχος τους, αναφέρουν, είναι να αποκτήσουν οι εν λόγω μονές μεγάλη οικονομική ισχύ.

Κλειδί η εξομολόγηση

«Οι συγκεκριμένοι ηγούμενοι εκμεταλλεύονται το έντονο θρησκευτικό αίσθημα των Κυπρίων», αναφέρει η κ. Θεοδούλου, που φωτογραφίζει τις ομιλίες του Αθανάσιου σε σχολεία και πανεπιστήμια ως επιχειρήσεις άντλησης επίδοξων μοναχών. Εκεί, αφού εντοπίσουν τον κατάλληλο για μοναχό νέο και μάθουν κάποιες πληροφορίες για την προσωπική του ζωή, τον προσεγγίζουν ζητώντας του μια χάρη, φιλανθρωπικού χαρακτήρα. Στη συνέχεια, τον φέρνουν σε επαφή με τον «γέροντα», ο οποίος παρουσιάζεται ως «προφήτης», «μέντορας», «δάσκαλος», με λύσεις στα προβλήματα και απαντήσεις στα ερωτήματά του.
Σταδιακά, ο γέροντας τον μυεί στη νηστεία, την αγρυπνία και την εξομολόγηση, αποκόπτοντάς τον σταδιακά από τον προηγούμενό του εαυτό. «Έχουν έλλειψη ύπνου, και τη δικαιολογούν με την αγρυπνία. Ειδικό διαιτολόγιο που τους εξασθενεί πολύ, το οποίο εξηγούν με τη νηστεία και συχνή εξομολόγηση, προκειμένου να κοινωνούν κάθε βδομάδα», εξηγεί η κ. Θεοδούλου. «Όμως η εξομολόγηση είναι η αιχμή του δόρατος. Εστιάζουν στις προγαμιαίες σχέσεις, τις οποίες προβάλλουν ως θανάσιμο αμάρτημα που εξαλείφεται μόνο με το μοναχισμό», προσθέτει ο κ. Νεάρχου. Ακολουθεί η φιλοξενία του νέου στο μοναστήρι, όπου μυείται και σε αναγνώσματα τα οποία, σύμφωνα με τους γονείς, είναι παραποιημένα κείμενα εγνωσμένων θεολόγων και πατέρων της Εκκλησίας. Σ’ όλο αυτό το διάστημα, αποκτούν σταδιακά και μοναστική εμφάνιση, με μαύρη ενδυμασία και γένια, αποκόπτοντας ταυτόχρονα κάθε σχέση με τον προηγούμενό τους εαυτό και την κοινωνική τους δραστηριότητα. Το χειρότερο, αναφέρουν οι γονείς, οι οποίοι θα εμφανίσουν στο δικαστήριο γνωματεύσεις ειδικών ότι τα παιδιά τους υποβλήθηκαν σε έλεγχο σκέψης από τους «γέροντες», είναι ότι όλη αυτή η διαδικασία γίνεται κρυφά από τους ίδιους, τους οποίους οι καθοδηγητές παρουσιάζουν στους επίδοξους μοναχούς ως «πειρασμούς» στην πορεία προς την πνευματική ανέλιξη. Όπως προκύπτει, μάλιστα, από σημειώσεις που εξασφάλισαν οι γονείς από τα ημερολόγια νέων που έγιναν μοναχοί, αν προσπαθήσουν να μην γίνουν μοναχοί, ώστε να μην λυπήσουν τους γονείς τους, τότε θα προκαλέσουν «την οργή του Θεού». «Γίνονται εκστασιασμοί λόγω της πνευματκής και οργανικής εξασθένησης και στημένες πνευματικές εμπειρίες», αναφέρουν οι γονείς, που ελπίζουν στην επιστροφή των παιδιών τους στα εγκόσμια.

Δεν απάντησε ο Αθανάσιος

Κληθείς από τον «107,6» να σχολιάσει τις καταγγελίες των γονέων εναντίον του, ο μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος αρκέστηκε να δηλώσει ότι η Βουλή –στην οποία οι γονείς παρουσίασαν τα παράπονά τους προχθές σε κλειστή συνεδρία- έχει το δικαίωμα να δει το θέμα και αν όντως προκύπτει καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, να πράξει τα δέοντα. Πάντως έγκυρη εκκλησιαστική πηγή δήλωσε στον «Π» ότι είναι διάχυτη στους κόλπους της Εκκλησίας της Κύπρου η εκτίμηση πως πρόκειται για κύκλωμα που στρατολογεί νέους μοναχούς. Τόνισε μάλιστα την αντίφαση, ο αριθμός των μοναχών στις εν λόγω μονές να αυξάνεται, τη στιγμή που στα υπόλοιπα μοναστήρια «υπάρχει παρακμή».

Νίπτει τας χείρας ο Αρχιεπίσκοπος

Οι γονείς τονίζουν ότι οι σημειώσεις που έχουν από ημερολόγια μαθητών, οι οποίοι σήμερα είναι μοναχοί στον Μαχαιρά, είναι ενδεικτικές της κατήχησης που δέχονται μέχρι να πειστούν να αφήσουν τα εγκόσμια: «Να διαβάζεις καλύτερα τα πατερικά βιβλία. Ε! Κι ας πέσει κι ο βαθμός σου λίγο. Μετά θα σε βοηθήσει ο Θεός, παιδί μου, μην ανησυχείς (…). Συνήθως οι γονείς αντιδρούν. Αυτό, όμως, με σωστή αντιμετώπιση, δεν διαρκεί πολύ. Να μην τους τα λες όλα. Αυτό δεν είναι αμαρτία. Να λες ότι θα πας σε κάποιο σπίτι φίλου σου να διαβάσεις ή ότι θα πας μάθημα. Κι αυτά μαθήματα είναι! Αυτά τα ψέματα που λες είναι ψέματα χωρίς ενέργεια». Τα στοιχεία αυτά, ωστόσο, φαίνεται πως δεν είναι αρκετά για να διερευνήσει η Εκκλησία της Κύπρου το ζήτημα. Η κ. Θεοδούλου μάλιστα καταλογίζει στον Αρχιεπίσκοπο πως ενώ σε κατ’ ιδίαν συναντήσεις αναγνωρίζει τη δράση του κυκλώματος, σε δημόσιες δηλώσεις του αρνείται την ύπαρξή του και επιρρίπτει ευθύνες στους γονείς για την ανατροφή των παιδιών τους.
Κληθείς να σχολιάσει τις καταγγελίες, ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος δήλωσε στον «Π» πως δεν θέλει να πιστέψει ότι παρασύρεται ένα παιδί όταν είναι 20-25 χρονών και έχει τελειώσει το πανεπιστήμιο. «Είναι ελεύθερος άνθρωπος. Μετά τη συμπλήρωση του 18ου έτους της ηλικίας του μπορεί να έχει άποψη, δεν εποπτεύεται από τους γονείς του πλέον, μπορεί να καθορίσει την πορεία της ζωής του. Κι εγώ όταν αποφάσισα να μείνω στο μοναστήρι, παρόλο που είχα πάει από μικρό παιδί στο μοναστήρι, η μητέρα μου διαφωνούσε. Όμως η απόφαση ήταν δική μου. Κι ο γονιός έχει κάποιο δίκιο να δει το παιδί του σύμφωνα με τις επιθυμίες του. Αλλά δικαιούται και το παιδί να έχει τις δικές του επιθυμίες», τόνισε. Όσο για το γεγονός ότι αυξάνονται οι μοναχοί στις εν λόγω μονές, το απέδωσε στην ποιότητα των μοναστηριών και στον αγειορίτικο προσανατολισμό τους, ο οποίος, ανέφερε, είναι και ο γνήσιος μοναχισμός.



Πηγή: Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ»

ΧΡΥΣΤΑ ΝΤΖΑΝΗ

25/11/2010


Αν δεν το διάβαζα δεν θα πίστευα ότι υπάρχουν σήμερα τέτοιες καταστάσεις στη κοινωνία μας.

Ο Θεός να μας προσέχει. Μη σου τύχει...

Σημ.: Η εικόνα είναι από την ιστοσελίδα των φίλων της Μονής Βατοπεδίου

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Equus asinus asinus

Τα συμπαθή τετράποδα κοντεύουν να εξαλειφθούν και σε λίγα χρόνια μόνο στα πάρκα θα τα βρίσκομε. Στη φωτογραφία είναι ένα γαϊδουρι σ' ενα πάρκο στη Γερμανία. Μοίαζει πολύ με τα δικά μας.
Η Κύπρος φημιζόταν πάντα για τα μεγάλα γαίδούρια της...

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Το Πολυτεχνείο ζει?


Το Πολυτεχνείο ζει?

Τριάντα εφτά χρόνια έχουν περάσει από τότε

Ψωμί- Παιδεία – Ελευθερία ήταν το κύριο σύνθημα

Πιο πολύ έλειπε η ελευθερία τότε

Παντού επικρατούσε ο φόβος

Παντού χαφιέδες

Κι οι τοίχοι είχαν αφτιά

Και ξαφνικά έγινε το απίστευτο

Ο κόσμος αψήφησε τους περιορισμούς

Δεν φοβήθηκε τα δακρυγόνα

Δεν λογάριασε τα τανκς

Γέμισαν οι πλατείες κι οι δρόμοι κόσμο

… εδώ Πολυτεχνείο .. εδώ Πολυτεχνείο..

Άλλο να τ ακούς κι άλλο να τα έχεις ζήσει. Αλήθεια πόσο γρήγορα φεύγουν τα χρόνια! Τα ακούς από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις . Επέτειοι ! Όπως ακούς για το 1821 και για το 1940. Οι πιο πολλοί δεν μπορούν να συλλάβουν το πνεύμα εκείνων των ημερών. Άσε που τα πράγματα έχουν διαστρεβλωθεί κατά πως συμφέρει στον καθένα.

Αυτές οι λίγες γραμμές αφιερώνονται στα παιδιά που χάθηκαν τότε. Αιωνία ας είναι η μνήμη τους!

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Blooming cactus

Ανθισμένο "παπουτσόσυκο".

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΚΙΣΜΕΝΟ ΨΑΘΑΚΙ - ΑΛΚYΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Από το βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη "Το Σκισμένο Ψαθάκι"

Ένα μικρό ψαροκάικο είναι η ζωή μου. Ένα μικρό φθαρμένο ψαροκάικο που έχει σμαραγδιά φεγγάρια στο κατάρτι του κι ένα ξεσκούφωτο ήλιο αληταρά για τιμονιέρη. Ένα ψαροκάικο δίχως ρότα.

Που πάμε καπετάνιο? Με ρωτάει ο τιμονιέρης και μου κλείνει το μάτι

Όπου πάνε τα κύματα λέω επίσημα εγώ

Και τα σμαραγδιά φεγγάρια που είναι στο κατάρτι σκάνε σαν ρόδια στην κουβέρτα

Κι ο ξεσκούφωτος ήλιος ο αληταράς παρατάει το τιμόνι του και χορεύει

Και η νύχτα γεμίζει χιλιάδες ήλιους αληταράδες. Και η ψυχή μου γεμίζει νύχτες πολύχρωμες. Γεμίζει σμαραγδιά φεγγάρια και θαλασσινά πουλιά. Πι να χωρέσουν μέσα μου όλα αυτά? Που να στριμωχτούν π΄ ανάθεμα τα ?

Αν βρισκόταν τώρα κάποιος δίπλα μου να μου ζεστάνει τα χέρια…. να μου πει ψιθυριστά Εντάξει Μη φοβάσαι μωρό μου» Κι εγώ να σύρω τα δάχτυλα μου στο πρόσωπο του και να πιάσω το σχήμα του χαμόγελου του. Να πιάσω το σχήμα του κόσμου. Και να γλυκαθώ. Κάτι τέτοιες νύχτες είναι που έχω κάνει όλες τις αγοραπωλησίες της ψυχής μου με τον πρώτο έμπορα που θα μου παρουσιαστεί. Πουλάω τα πάντα έτσι για έναν παρά.

Είναι κάτι νύχτες του Γενάρη που τα πουλιά τρέχουν να κρυφτούν γιατί νιώθουν πως έρχεται ο χιονιάς. Πολλά πουλιά χιλιάδες

Θέλω να φύγω Θέλω να φύγω γρήγορα πριν με προλάβει ο χιονιάς….

Βαρέθηκα να ανάβω φωτιές για να ζεσταθούν οι άλλοι και στο τέλος να ξεπαγιάζω εγώ

Να μοιράζομαι την καρέκλα μου με τον κάθε κουρασμένο και στο τέλος να στρογγυλοκάθεται αυτός και γω να κουλουριάζομαι στο πάτωμα.

Να σκουπίζω με τα χείλια μου τα δάκρυα των άλλων και τα δικά μου να ξεραίνονται στα μαγούλα μου και να κάνουν κρουστά

Κουράστηκε η ράχη μου να κουβαλά πληγωμένους. Στέγνωσε το στόμα μου να τους φωνάζω. Μη σωριάζεστε ρε ξεφτίλες. Σταθείτε στα πόδια σας. Μπόρα είναι. Βγάλτε τις τσίμπλες από τα μάτια σας Ξημερώνει.

Βαρέθηκα να φτιάχνομαι από τα λάθη μου. Να φυτεύω βολβούς πάνω σε σωρούς από σκατά. Να βγάζω αθώους τους ένοχους και να κάθομαι για πάρτη τους στο σκαμνί. Να μουλιάζω στην βροχή γιατί άνοιξα την ομπρελά μου να μπουν από κάτω δυο τρεις μουρόχαβλοι που μου φάνηκαν κρυουλιάρηδες. ………

Το κακό είναι πώς όλα αυτά γίνονται επειδή στο βάθος είμαι δειλή. Τα κάνω για να πιστέψω έστω και για λίγο πώς είμαι και εγώ εδώ. Πως παίζω και εγώ σ΄ αυτό το ντέρμπυ. Πάντως όπως και να χει το ζήτημα ένα πράμα ξέρω καλά. Πως γουστάρω πολύ

Γουστάρω την φάση και περισσότερο την αντίφαση

Γουστάρω την τρελά μου και περισσότερο την τρελά των άλλων

Γουστάρω να μυρίζομαι ανθρωπιά. Γουστάρω τ΄ αγόρια που έχουν κορδέλες στα μαλλιά και στα μάτια ένα ματσάκι μενεξέδες

Γουστάρω τα κορίτσια που τραγουδούν στις ακρογιαλιές μένα θαλασσοπούλι ανάμεσα στα φρύδια

Μπορεί να είμαι μια δειλή μια φευγάτη αλλά χαίρομαι αφάνταστα που κάποιος με έσπειρε σε αυτή την γη.

Αν σκοτωθούμε σε καμία στροφή να ξέρεις συμβαίνει αυτό και στα πουλιά. Ήρθαμε στην γη περάσαμε καλά ευχαριστώ, δαγκάσαμε μερικές γερές μπουκιές, μούλιασε η ψυχή και το πετσί μας μέσα στο ζουμί της ζωής και αυτό ήταν το καλύτερο που μπορούσαμε να κάμομε. Σημασία έχει η ένταση. Όχι η διάρκεια. Το χει η κούτρα σου να ζεις. Μπορεί να φτάσεις στα εκατό χωρίς να ζήσεις ούτε μια μέρα. Γι αυτό σου επαναλαμβάνω. Αν σκοτωθούμε σε καμιά στροφή να ξέρεις ότι τίποτα δεν θα ανατραπεί από τον όμορφο τούτο κόσμο, που είχαμε την τιμή να γνωρίσουμε. Τίποτε απολύτως. ………Ξυπνώ το πρωί και λέω ευχαριστώ . Ευχαριστώ που ξύπνησα. Ως το βράδυ, έχω να ζήσω μια ζωή που μετράει σαν αιώνας. Μεριές ρε συ πότε είσαι ωραίος? Όταν την κάθε ώρα σου μπορείς να την ρισκάρεις. Να την παίζεις στο μπαρούτι έτσι για το τίποτα. Όχι για κόπους και μαλακίες., γιατί τότε είσαι ματαιόδοξος. Τότε είσαι άτομο που προσπαθεί να γράψει ιστορία. Να δώσει παραδείγματα, μηνύματα, σκατά, όπως θέλεις πες τα. Όχι. Δεν γουστάρω τίποτα από μεγάλες ιδέες οράματα και κουραφέξαλα. Δεν με αφορούν. Και για να σου δώσω να καταλάβεις. Δεν θα πήγαινα να σκοτωθώ σε έναν πόλεμο σαν ηλίθιος. Θα μπορούσα όμως να παλέψω, ενδεχομένως και να πεθάνω για να σε δω να χαίρεσαι μα να χοροπηδάς σαν χορτάτη μαϊμού στο πανηγύρι της ζωής.

Περπατώ ολομόναχη στην πλαγιά των λύκων.

Σε ένα μονοπάτι που έχουν φυτρώσει στην άκρη του κάτι πολύχρωμα όνειρα. Σαν αγριολούλουδα. Πέρα από τα σύνορα της ψυχής μου. Πέρα από τα σύνορα της λογικής μου. Στην κόψη της νύχτας.

Πήρα την ανάσα της ροδακινιάς και ξέπλυνα το πρόσωπο μου

Έκλεψα το χαμόγελο μου από τον ύπνο ενός παιδιού και σκέπασα την γύμνια μου. Μάζεψα τα σκόρπια φύλλα του φ8ινοπώρου κι άναψα φωτιά να ζεσταθώ.

Περπατώ ολομόναχη στην πλάγια των λύκων.

Αν ακούσω το κλάμα τους θα κρυφτώ στις φτερούγες εκείνου του μικρού πουλιού που τραγουδάει, γιατί ονειρεύεται ένα κόκκινο τσαμπί σταφύλι.

Αν συναντήσω ένα χείμαρρο, θα γίνω φεγγάρι και θα μπερδευτώ στα κλωνάρια κείνης της λεύκας, που ψιθυρίζει τα μυστικά της στα περαστικά σύννεφα.

Αν συναντήσω την λύπη θα της ζωγραφίσω ένα χρωματιστό καραβάκι.

Αν συναντήσω ένα θαλασσοπούλι, θα κρεμάσω στο πόδι του ένα ραβασάκι να το πάει σε κείνον π΄ αγαπώ.

Αν συναντήσω τον θάνατο θα χαζέψω την χαίτη του άλογου του ώσπου να με σηκώσει στην αγκαλιά του

Αν συναντήσω τον θεό θα του χαρίσω δυο ερωτευμένα χρυσομάμουνα.

΄Οταν κάποια φορά στην ζωή σου νιώσεις πανικό χτυπά την πόρτα εκείνου που ξέρεις πως σε περιμένει.

Την ώρα του μεγάλου πανικού θα χτυπήσεις την πόρτα εκείνου που ορκίστηκε πώς πάντα θα σε περιμένει. Είδες που άδικα φοβόσουνα; Δεν χάλασε ο κόσμος λοιπόν, όταν όλοι θα σε απαρνηθούν και ο τελευταίος Ιούδας θα αρπάξει τα δηνάρια του, μόλις σε φιλήσει με πάθος στο στόμα.

Δεν τρέχει κάστανο αν κάποιος κολλητός σου σε δει μια μέρα γυμνή και ξεχασμένη σε ένα πεζοδρόμιο και σου δαγκώσει την ψυχή με τον οίκτο του. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, αν κάποτε γκρεμοτσακιστείς από τον βράχο που σκαρφάλωσες, γιατί πήρε το μάτι σου ένα ανθισμένο κυκλάμινο.

Αυτός θα είναι εκεί.

Τελείωνε μωρό μου, θα σου πει. Ξεπάγιασαν τα χέρια μου να περιμένουν να σε αγκαλιάσουν.

.......

Ήταν ένα απομεσήμερο του Σεπτέμβρη. Ένα μοβ απομεσήμερο που τα ηλιοτρόπια ήταν δακρυσμένα, γιατί ο ήλιος τα είχε ξεχάσει και ταξίδευε πίσω από σκούρα σύννεφα

Κουράγιο έλεγα μέσα μου. Μην ιδρώνεις. Την μεριές καλά την πόρτα του. Ακόμα και αν φωνάξεις., θα σε ακούσει. Αφού στο είπε. Στ΄ ορκίστηκε πώς θα σε περιμένει

Φώναξα δυνατά ώσπου βράχνιασα.

Χτύπησα δυνατά ώσπου μάτωσαν τα χέρια μου

Κανείς....

Τι όμορφα που είναι τα μοβ απομεσήμερα του Σεπτέμβρη.. Ακόμα και όταν ξέρεις πως αυτός που νόμιζες πως θα σε περιμένει, κρύφτηκε πίσω από σκούρα σύννεφα και σε ξέχασε.

Όχι πώς η αφεντιά μου είναι τίποτα σπουδαίο. Απλώς κορόιδεψα λιγότερο από ότι με κορόιδεψαν. Έκλεψα λιγότερο από όσο με έκλεψαν. Και σίγουρα μοίρασα τα τιμαλφή μου, έτσι δίχως να τα χρεώσω πουθενά. Δεν βαριέσαι. Η ουσία είναι ότι χωρίς να το καταλάβω καλά βρέθηκα στην απέ ξέω.

Φαίνεται την ώρα που οι άλλοι λογάριαζαν κι έβγαζαν τα μερτικά, εγώ περίμενα να σηκωθεί το φεγγάρι από τα κλαδιά της κουκουναριάς.

Σε αυτό το πανηγύρι λοιπόν της ζωής, κάτι θα βρει ο καθένας να τον τραβήξει. Κάτι θα βρει να του αρέσει. Απλωμένη η πραμάτεια. Δεν γίνεται να μην γουστάρεις κατιτί. Το ζήτημα είναι να λάβεις μέρος. Μη σε πάρει η απόκοτων, γιατί την έκανες. Ρε συ, το γονατισμένου τον πηδούν οι πάντες. Ακόμα και οι απόμαχοι τρέχουν να κάνουν μάτι. Σήκω στα πόδια σου. Κάνε παιχνίδι ρε κωλόπαιδο. Μην με κοιτάς σαν μαλάκας.

Δεν παίρνει ο άλλος από θεωρίες. Σκύβεις κοντά στον άνθρωπο σου και προσπαθείς να του μάθεις από το άλφα την ζωή. Προσπαθείς να του φέρεις ξανά στο μυαλό του όλες τις όμορφες εικόνες, που αυτός τις έχει σβήσει και δεν τις θυμάται πια. Σιγά, με πολλή αγάπη και μεγάλη προσοχή. Του συλλαβίζεις από την αρχή το ποιηματάκι. Κατάλαβες; Αυτό προϋποθέτει βέβαια μεγάλη ψυχή και απέραντη αντοχή. Θέλει κότσια.

Έλα μου έγνεψε χαμογελώντας. Κάνε γρήγορα. Τα όμορφα πράγματα στην ζωή κρατούν όσο η βροχή μέσα στα δάχτυλα μου. Αν αρνηθείς, είναι βρισιά. Δεν χρειάζεται σκέψη. Δε σου ταιριάζουν οι δισταγμοί. Ξέρω τι ψάχνεις. Ξέρω που πάς. Ψηλάφισα τα ίχνη από τα βήματα σου μια νύχτα που είχε ολόγιομο φεγγάρι. Έχω κρυμμένης τα στήθια μου την έκρηξη που θα διαλύσει τα κύτταρα σου και θα σε σκορπίσει στον ουρανό. Κοίταξε με είμαι ένα κόκκινο πλατανόφυλλο σε ένα ποτάμι ορμητικό. Αν κυνηγάς τα όνειρα, πέσε μέσα να με πιάσεις. Αν δεν κάμεις, αν φοβηθείς δεν είσαι για μένα. Φύγε Δεν σε συνάντησα ποτέ.

Για σένα της έλεγα. Μόνο για σένα. Για να σου τραγουδούν τις ώρες της σιωπής σου.

Άπλωνα τα χέρια μου μέσα στην νύχτα και μάζευα πολύχρωμους ήλιους και άσπρα φτερά από περιστέρια.

Για σένα της έλεγα Μόνο για σένα. Για να σκεπάσεις το γυμνό κορμί σου

Ξέρεις τι είναι ο έρωτας μου έλεγε Σιγά η Δάφνη. Η φωνή της ήταν τρυφερή, λιγο τσαλακωμένη, λίγο χνουδωτή, σαν φυλλαράκι της μοναξιά Το βαθύ μπλε του ουρανού. Το βαθύ κόκκινο της παπαρούνας. Το φλύαρο πράσινο του λιβαδιού. Τα χρώματα στης ψυχής. Αυτός είναι ο ερωτάς.

Ξέρεις τι μετράει τελικά; Ποια χέρια θα σε αγκαλιάσουν και θα κάμουν το δέρμα σου να δακρύσει. Ποιο στόμα θα τσακίσει το φλοιό του μυαλού σου και θα σε τινάξει χωρίς αναπνοή στ αστέρια. Δεν έχει ταυτότητα ο έρωτας.

Κάθε φορά που τυχαίνει να πετάξω τις αποσκευές μου, να βάλω φωτιά στο καλύβι μου, με πιάνει μετά από λίγο τέτοια ταραχή , που τρέχω να ξεπουλήσω όσο την ανεξαρτησία μου

Αυτοί που λένε πως είναι ευτυχείς, γιατί έκοψαν τα νήματα που τους συνδέανε με τους υπόλοιπους, αν δεν το παίζουν βούδες είναι το λιγότερο μαλάκες του γλυκού νερού. Όσο περισσότερο ξεκόβεις από τους άλλους, τόσο έρχεσαι κοντύτερα στην Άβυσσο. Κι εκεί τα πράματα είναι δύσκολα. Παρία και πληγή

Χρειαζόμαστε μικρές σκλαβιές στην ζωή μας, για να ξυπνάμε Χρειαζόμαστε πλαίσια. Σκοπούς. Προσδιορισμούς. Χρειαζόμαστε κορνίζες, Για να κλείνουμε μέσα τα τοπία που ζωγραφίζει η ψυχή μας. Αλλιώς, τα παίρνει ο άνεμος

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Μια ωραία πεταλούδα!


Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Cactus flower


Ένας κάκτος παραμελημένος που τον τρώγαν τα σαλιγκάρια.
Και ξαφνικά έβγαλε ένα μπουμπούκι. Ηταν η απορία μου τι λουλούδι θα έβγαζε αυτός ο κάκτος που τα φύλλα του έμοιαζαν με πριόνι. Ενα όμορφο λουλούδι που δεν έτυχε να ξαναδώ. Κι η μυρωδιά του υπέροχη...

Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

Απονεμήθηκαν τα λογοτεχνικά βραβεία «Διαβάζω 2010»


Απονεμήθηκαν τα λογοτεχνικά βραβεία «Διαβάζω 2010»

Ο Χάρης Βλαβιανός, ποίηση, ο Βασίλης Γκουρογιάννης, μυθιστόρημα, ο Γιάννης Κιουρτσάκης, δοκίμιο, η Κάλλια Παπαδάκη, πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας, ο Χρήστος Μπουλώτης, παιδικό βιβλίο, η Φωτεινή Στεφανίδη στην εικονογράφησή του και ο Βασίλης Παπαθεοδώρου, λογοτεχνικό βιβλίο για μεγάλα παιδιά, ήταν οι νικητές του φετινού διαγωνισμού του περιοδικού «Διαβάζω».

Στην τελετή των βραβείων, η εκδότρια της «Εστίας», Μαρίνα Καραϊτίδη, βραβεύτηκε για την πολύχρονη προσφορά της στον χώρο του βιβλίου, με το βραβείο που έχει θεσπίσει το περιοδικό, στο όνομα του ιδρυτή του, Περικλή Αθανασόπουλου.

Την βράβευσή του, δεν αποδέχθηκε ο Γιάννης Κιουρτσάκης, από «αμηχανία», στη σκιά των γεγονότων που ζει η χώρα, όπως ανέφερε σε μήνυμά του που διαβάστηκε στην τελετή.

Γεγονός που έκανε τον Μένη Κουμανταρέα, που απένειμε στην τελετή, το βραβείο διηγήματος, να σχολιάσει: «δεν καταλαβαίνω γιατί δεν αποδέχονται κάποιοι τις βραβεύσεις τους. Δεν είμαστε εδώ ούτε Γαλλική Ακαδημία, ούτε Σαρτρ και Σιμόν ντε Μπωβουάρ».

Ο διευθυντής του περιοδικού, Γιάννης Μπασκόζος, στον χαιρετισμό του, απέτισε φόρο σεβασμού και τιμής στα τρία θύματα της δολοφονικής επίθεσης στα γεγονότα της οδού Σταδίου την περασμένη Τετάρτη και πρόσθεσε μεταξύ άλλων ότι: «δεν μπορώ να πιστέψω ότι μπορεί να υπάρχουν «οράματα» και «ιδέες» που καίνε βιβλία, καίνε βιβλιοπωλεία και δολοφονούν ανθρώπους».

Την τελετή παρουσίασε η δημοσιογράφος Βίκυ Φλέσσα.

Αναλυτικά τα βραβεία του περιοδικού Διαβάζω για το 2010, είναι τα ακόλουθα:

Βραβείο Εικονογραφημένου Παιδικού Βιβλίου:

- Η σκυλίσια ζωή του γάτου Τζον Αφεντούλη, Χρήστος Μπουλώτης (κείμενο), Φωτεινή Στεφανίδη (εικονογράφηση), εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.

Το βραβείο απένειμε η Κατρίν Βελισσάρη, διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου.

Βραβείο Λογοτεχνικού Βιβλίου για μεγάλα παιδιά:

Στη διαπασών, Βασίλης Παπαθεοδώρου, εκδόσεις Καστανιώτη.

Το βραβείο απένειμε η Διαμάντη Αναγνωστοπούλου, Καθηγήτρια στο Τμήμα Επιστημών της Προσχολικής Αγωγής και του Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και πρόεδρος της επιτροπής που έκρινε τα παιδικά βιβλία.

Βραβείο Ποίησης:

Διακοπές στην πραγματικότητα: Ποιήματα, σχεδιάσματα, μεταγραφές, Χάρης Βλαβιανός, εκδόσεις Πατάκη.

Το βραβείο απένειμε ο συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης.

Βραβείο Λογοτεχνικού Δοκιμίου - Μελέτης:

Ένας χωρικός στη Νέα Υόρκη, Γιάννης Κιουρτσάκης, εκδόσεις Ίνδικτος.

Το βραβείο απένειμε ο ποιητής και βιβλιογράφος Δημήτρης Δασκαλόπουλος.

Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα, προς τιμή του Ηρακλή Παπαλέξη:

Ο ήχος του ακάλυπτου: Έξι κοινόχρηστες ιστορίες, Κάλλια Παπαδάκη, εκδόσεις Πόλις (διήγημα).

Το βραβείο απένειμε η ποιήτρια και ακαδημαϊκός Κική Δημουλά.

Βραβείο Διηγήματος - Νουβέλας:

Ο θησαυρός των αηδονιών και άλλα διηγήματα, Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος, εκδόσεις Γαβριηλίδης.

Το βραβείο απένειμε ο συγγραφέας Μένης Κουμανταρέας.

Βραβείο Μυθιστορήματος:

Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή, Βασίλης Γκουρογιάννης, εκδόσεις Μεταίχμιο

Το βραβείο απένειμε ο θεατρικός συγγραφέας Κώστας Μουρσελάς.

Οι κριτικές επιτροπές

Η κριτική επιτροπή για τις κατηγορίες μυθιστόρημα, διήγημα - νουβέλα, λογοτεχνικό δοκίμιο - μελέτη, ποίηση, πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα αποτελείται από τους: Ευριπίδη Γαραντούδη, Αναπληρωτή Καθηγητή Νεοελληνικής Φιλολογίας στο ΕΚΠΑ, Αλέξη Ζήρα, κριτικό λογοτεχνίας, Κώστα Καρακώτια, κριτικό λογοτεχνίας, Κατερίνα Κωστίου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών, Χριστίνα Ντουνιά, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Μανώλη Πιμπλή, δημοσιογράφο, Λίζυ Τσιριμώκου, Καθηγήτρια Θεωρίας της Λογοτεχνίας και Συγκριτικής Γραμματολογίας στο ΑΠΘ.

Η κριτική επιτροπή για το εικονογραφημένο παιδικό βιβλίο και το λογοτεχνικό βιβλίο για μεγάλα παιδιά αποτελείται από τους: Διαμάντη Αναγνωστοπούλου, Καθηγήτρια στο Τμήμα Επιστημών της Προσχολικής Αγωγής και του Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Πόλυ Βασιλάκη, εκπαιδευτικό, συγγραφέα παιδικής λογοτεχνίας, Σούλα Οικονομίδου, Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης στην Προσχολική Ηλικία στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Γιάννη Παπαδάτο, Λέκτορα στο Τμήμα Επιστημών της Προσχολικής Αγωγής και του Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, κριτικό παιδικής λογοτεχνίας, Γιώργο Παπαντωνάκη, Επίκουρο Καθηγητή στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου.

πηγή: www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ- ΜΠΕ

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Παρουσίαση βιβλίου στη Λεμεσό

Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

Ο θάνατος του Αρτέμιο Κρουζ, του Carlos Fuentes

Ο Θάνατος του Αρτέμιο Κρουζ

Ένα συγκλονιστικό βιβλίο. Ένα βιβλίο γεμάτο.

Δύσκολο χωρίς κεφάλαια, παραγράφους αλλά που σε απορροφά εντελώς

Είναι απίστευτο το πώς ο συγγραφέας καταφέρνει να μας ταξιδεύει μία στο παρελθόν και μια στο παρόν με τόσο

αριστοτεχνικό τρόπο.

Που μας ξεδιπλώνει την ιστορία σιγά σιγά και μας αφήνει να καταλάβομε ο κάθε ένας προφανώς

διαφορετικά πως εξελίχθηκε ο Αρτέμιο Κρουζ του σήμερα , από εκείνο το φοβισμένο αγόρι των τελευταίων

σελίδων.

Ο Αρτέμιο, ένα νόθο παιδί μιας μιγάδας και του γιου ενός γαιοκτήμονα που δεν το αναγνωρίζει ποτέ μεγαλώνει

επειδή ένας άλλος σκλάβος αναλαμβάνει την ανατροφή του και την φροντίδα του.

Ακολουθεί τους επαναστάτες γιατί θέλει να αλλάξει τον κόσμο

Απογοητεύεται και σιγά σιγά μεταλλάσσεται ο ίδιος σε ένα ψυχρό και αδίσταχτο επιχειρηματία και πολιτικό

Γίνεται ισχυρός , ελέγχει τον τύπο, απομυζά τους συνανθρώπους του και τσακίζει του αδύναμους. Αναρωτιέσαι

αν αγάπησε στην ζωή του ή αν στην πορεία ξέχασε πως να αγαπά.

Η ιστορία ξεκινά όταν ο Αρτέμιο ετοιμοθάνατος έχοντας δίπλα του την γυναίκα του την οποία παντρεύτηκε για να αποκτήσει

ένα όνομα και πλούτο και την κόρη του που τον μισεί μας ξεδιπλώνει σαν σκηνές από κινηματογραφική ταινία την ζωή του

Διάβασα κάπου στο διαδυκτιο ότι ο συγγραφέας περιγράφει την αγωνία του θανάτου του, σε 13 διάσπαρτα αποσπάσματα γραμμένα σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, παράλληλα παρεμβάλει σε αυτά άλλα 13 αποσπάσματα σε δευτεροπρόσωποη αφήγηση που αφορούν μελλοντικό χρόνο και απευθύνονται και αυτά στον εαυτό του και τέλος 12 κεφάλαια στο τρίτο πρόσωπο που εξιστορεί το παρελθόν του ήρωα. Έτσι ο συγγραφέας κατορθώνει να συνθέσει ένα τρίπρακτο δράμα του ΕΓΩ, του ΕΣΥ και του ΑΥΤΟΣ χωρίς να θυσιάσει την ενότητα της όλης αφήγησης.

Επαναστάσεις που χάνουν την ουσία τους , « μια επανάσταση ξεκινάει από τα πεδία της μάχης αλλά άπαξ και διαφθαρεί ακόμα και αν εξακολουθήσει να κερδίζει μάχες είναι ήδη χαμένη»....

Ηγέτες που διαβρώνονται και μαχητές που στο τέλος πέφτουν θύματα της απληστίας των ηγετών

Ένα βιβλίο που ταξιδεύει στη ιστορία του Μεξικού και διαχρονικά μηνύματα. 50 χρόνια μετά την συγγραφή του βιβλίου νιώθομε ότι

γράφτηκε μόλις χτες.

Τέλος ο τρόπος που κλείνει το βιβλίο με την γέννηση του Αρτέμιο είναι συγκλονιστικό επειδή αμέσως μετά ακολουθεί ο θάνατος

Πίνακας: La Muerte de Artemio Cruz του Cervántez, Yreina D



Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

Καλό ταξίδι Μάνο...

Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Η Αλκυόνη Παπαδάκη στο Βιβλιοτρόπιο

Το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009, οι λέσχες ανάγνωσης “Βιβλιοτρόπιο” και “Πυρίον”
σε συνεργασία με τις εκδόσεις ΚΑΛΕΝΤΗ,
παρουσίασαν το βιβλίου της
ΑΛΚΥΟΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
“αν ήταν όλα… αλλιώς”
στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στη Λεμεσό.
Στη συγκέντρωση παρευρέθηκε και μίλησε η Αλκυόνη Παπαδάκη.
Με την άδεια της σας παρουσιάζω σήμερα τη χειρόγραφη ομιλία της:


Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

ΠΕΙΝΑ Κνουτ Χάμσουν


Η πρώτη κινηματογραφική προσαρμογή του βιβλίου του Χαμσουν που γυρίστηκε το 1966 βρίσκεται αναρτημένη στην ιστοσελίδα του youtube και με αγγλικούς υποτίτλους. Ο ηθοποιός που υποδύεται τον ήρωα του Χάμσουν, ο Per Oscarsson, είχε τιμηθεί με το βραβείο καλύτερου ηθοποιού Χρυσού Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών το 1966 για την ερμηνεία του σ' αυτή την ταινία, ενώ η ίδια η ταινία είχε δεχθεί υποψηφιότητα για το βραβείο Χρυσού Φοίνικα και πολλές άλλες διακρίσεις. Στο youtube είναι αναρτημένη σε 11 συνολικά αποσπάσματα/βίντεο που απαρτίζουν ολόκληρη την ταινία.

1. http://www.youtube.com/watch?v=mD6pXPD3U9c

2. http://www.youtube.com/watch?v=ECYDYvUc32g

3. http://www.youtube.com/watch?v=W3nINQL3b4o

4. http://www.youtube.com/watch?v=1gDXDgRAxcQ

5. http://www.youtube.com/watch?v=qHCcyg8HZE0

6. http://www.youtube.com/watch?v=pT70fC3kLzo

7. http://www.youtube.com/watch?v=UToqxmhC6fs

8. http://www.youtube.com/watch?v=TMgMpaNhefg

9. http://www.youtube.com/watch?v=inCNUtElv2o

10. http://www.youtube.com/watch?v=O8q1RK95aPo

11. http://www.youtube.com/watch?v=gbbINS_FoCQ


Σημείωση: Τα στοιχεία δόθηκαν από την Πωλίνα Κολατσή η οποία είναι μέλος της Λέσχης Ανάγνωσης "Όμιλος Φίλων Βιβλίου"