Το Εργοστάσιο των μολυβιών

Από το βιβλίο «Το Εργοστάσιο των μολυβιών» της Σώτης Τριανταφύλλου.

Ένα βράδυ στη γιορτή της κόρης του Γάλλου πρόξενου, ο Βολφ έφερε μαζί του την γυναίκα του την Αννί. Η Αννί Βολφ δεν είχε κλείσει τα 23 και φαινόταν ακόμα μικρότερη. Ο Στέφανος σκέφτηκε πως δεν ήταν όμορφη και ότι την ίδια στιγμή ήταν πολύ πολύ όμορφη: τα μάτια της ήταν υπερβολικά μακριά το ένα από το άλλο, κι είχε μια μικρή πεταχτή μύτη και τα πιο λευκά και παιδικά χέρια που είδε ποτέ ο Στέφανος. Την ερωτεύτηκε πολύ και την ερωτεύτηκε αμέσως – μόλις την είδε δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί σε τίποτα, κι ανακάλυψε ξαφνικά ότι δεν μπορούσε να καταπιεί, κι ότι είχε ξεχάσει πως αναπνέουν. Η αναπνοή του φαινόταν κάτι που χρειαζόταν τεχνική και κόπο.
Η Αννί Βολφ ήταν ο πρώτος του έρωτας. Τόξερε από την αρχή πως θα ‘ταν – έχασε την όρεξη του, παρ όλο που πάντα έτρωγε καλά, κι από την πρώτη νύχτα έχασε τον ύπνο του, παρόλο που πάντα κοιμόταν περίφημα ακόμα κι όταν τα παιδία του έκαναν φασαρία δίπλα του. Ακόμα κι όταν η μικρή έτρεχε να κρυφτεί στην κρεβατοκάμαρα του.

... η Σοφία δεν ήθελε να πάνε στην Ελλάδα. Ο Μάρκος ένιωσε ξαφνικά καταρρακωμένος. Ο γάμος σκέφτηκε, κοιτώντας την πράσινη πεδιάδα από το παράθυρο του βαγονιού , είναι μια αφύσικη κατάσταση, όπως η ζωή στη φυλακή, όπως στο νοσοκομείο ή στο μοναστήρι – αν ήμουν γυναίκα, θα έκανα ότι κάνει η Γκίτε: θα χόρευα γυμνή στα Folies Bergere, αυτό θάκανα και τίποτε άλλο.