ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ

Από το βιβλίο «ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ» της Λένας Μαντά

Συνήθεια . Μαγική λέξη...Στηρίζει γάμους συνεργασίες, σχέσεις. Ικανότητα όλων των ζώων. Δίποδων και τετραποδων.Μοιάζει λίγο και με κινούμενη άμμο. Δεν γλιτώνεις εύκολα απ΄ αυτή...Σε κάνει να γυρίζεις γύρω από ένα αόρατο μαγκανοπήγαδο χωρίς σταματημό και το κυριότερο χωρίς να το καταλαβαίνεις.

Γιατί οι άντρες κοιμούνται πάντα μετά τον έρωτα; Πάντως για τον ίδιο λόγο που ξαγρυπνούν οι γυναίκες ..Κάπου το είχε διαβάσει αυτό αλλά ήταν αδύνατο να θυμηθεί. Ένα ακόμα από εκείνα τα βράδια είχε τελειώσει.....

Για μένα η ζωή είναι ένα τετράδιο, ένα τεφτέρι σαν του μπακάλη της εποχής μου. Εκεί γράφονται οι στιγμές. Γιατί αυτό είναι η ζωή. Στιγμές ευτυχίας, δυστυχίας πόνου και πάει λέγοντας. Όταν το τεφτέρι τελειώσει και μαζί του και η ζωή, τραβάς γραμμή και κανείς την σούμα. Αν οι ευτυχισμένες στιγμές είναι περισσότερες τότε υπήρξες ευτυχισμένη, άρα και τυχερή. Αν όχι....τότε κρίμα, Έχασες. Ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά το ...κλείσιμο των βιβλίων

Εκείνη αισθανόταν είκοσι χρονών. Λαχταρούσε ακρογιάλια ηλιοβασιλέματα βόλτες με κάποιον που θα την κρατάει από το χέρι και θα της ψιθυρίζει ερωτόλογα. Θα της τηλεφωνεί για να της πει Σ΄ αγαπώ. Θα είναι έτοιμος για κάθε τρέλα. Ήθελε το άγνωστο. Το απρόσμενο, την αγωνία το καρδιοχτύπι. Ήθελε κάτι που να την κάνει να αισθανθεί και πάλι ζωντανή.

Κι όμως κάτι μέσα της τής έλεγε ότι τίποτα πια δεν θα ήταν το ίδιο. Ο φόβος ότι δεν θα τον ξανάβλεπε την έκανε να καταλάβει πως τίποτε στην ζωή δεν πρέπει να το παίρνεις σαν δεδομένο Ούτε και την ίδια την ζωή

Λοιπόν για να δούμε...Ευτυχισμένη...Ευτυχισμένη είσαι όταν ζεις σύμφωνα με τα πρότυπα σου, σύμφωνα με τα όνειρα που έχεις κάνει κάποια στιγμή στην ζωή σου. Όταν μπορείς να κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να χαμογελάς...Ίσως όταν χαμογελάς χωρίς φανερή αιτία...Αυτά μπορώ να σκεφτώ προς το παρών Παραδέξου πως μου έβαλες δύσκολη ερώτηση....

Τα είχε κανονίσει όλα εκείνος. Σούνιο. Μ ΄ένα καλάθι φαγητά που βρέθηκε άγνωστο πως στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Άπλωσε μια κουβέρτα στην παραλία. Άνοιξε το κρασί. Το φεγγάρι βουτούσε στην θάλασσα. Τη γέμιζε λιωμένο ασήμι. Νόμιζε πως ονειρευόταν. Και ήταν από τα καλύτερα όνειρα της ζωής της.
Μήπως θα ήταν καλύτερα αν καθόσουν;
Εκείνος ήταν ήδη μισοξαπλωμένος και κρατούσε στα χέρια του δυο ποτήρια κρασί. Κάθισε αμήχανη. Σιγόπινε το κρασί της χωρίς να τον κοιτάζει. Η θάλασσα έμοιαζε να έχει ακινητοποιηθεί. Ούτε καν ακουγόταν.
Λοιπόν; Σου αρέσει εδώ;
Είναι απίστευτο . Λες και ζω ένα Όνειρο. Είναι τόσο όμορφα και όμως έχω την αίσθηση ότι δεν έχω το δικαίωμα να είμαι μαζί σου εδώ...
Επειδή είσαι παντρεμένη; Αυτό εννοείς;
Πήρε για απάντηση ένα σκύψιμο του κεφαλιού της. Μετακινήθηκε και κάθισε ακριβώς δίπλα της
Δεν είπαμε ότι απόψε θα τα ξεχάσουμε όλα; Πες ότι είμαστε μόνοι μας σ΄ αυτόν το πλανήτη
Πολύ βολικό αυτό. Όμως έχω τύψεις ..Φέρομαι ανεύθυνα. Προδίδω ανθρώπους που μου έχουν εμπιστοσύνη. Δεν είμαι πια είκοσι χρόνων για να βγαίνω ραντεβουδάκια σαν ανόητη και ρομαντική κοπελίτσα. Είμαι παντρεμένη. Είμαι μητέρα.
Είσαι όμως και γυναίκα. Και εγώ απόψε είμαι μ΄ αυτή την γυναίκα που είναι όμορφη, επιθυμητή, έξυπνη γεμάτη ζωή αλλά άδεια μέσα της. Κάνω λάθος;

Τα μάτια του πήγαν βαθιά. Βρήκαν το κενό της ψυχής της. Το αναγνώρισαν. Το εξέτασαν. Το γέμισαν. Το φιλί του την πασπάλισε με το ασήμι του φεγγαριού. Τα ρουθούνια της πλημμύρισαν πάλι με το άρωμα από τον καφέ στην χόβολη. Στα χείλη της όμως είχε την γλυκά από το μαλλί της γριάς. Ένα φεγγάρι που έλιωνε το ασήμι του σε αλμυρό νερό και μια θάλασσα που έστεκε βουβή και ακίνητη ήταν οι μόνοι μάρτυρες του προαιώνιου παιχνιδιού ενός άντρα και μιας γυναίκας που έσμιγαν εξερευνώντας το μυστήριο του έρωτα.....

Το όμορφο πρόσωπο του από πάνω της. Τα χέρια του της κρατούσαν το πρόσωπο τρυφερά, λες και ήταν κάτι εξαιρετικά πολύτιμο και εύθραυστο. Τα μάτια του κοίταζαν τα δικά της. Γλίστρησε δίπλα της χωρίς να σταματήσει να την κρατάει στην αγκαλιά του.
Όταν εκείνη άρχισε να κλαιει σιωπηλά, το κατάλαβε αμέσως. Ανασηκώθηκε στηρίχτηκε στον αγκώνα του και την διερεύνηση της ψυχής της άρχισε πάλι μέσα από τα μάτια της.
Κλαις; Γιατί;:
Αν αυτό ου αισθάνεσαι είναι τύψεις.....
Ήταν εξωφρενικό αυτό που συνέβαινα τούτος ο άνθρωπος ήταν μόνιμα μέσα στο μυαλό της. Στην ψυχή της στην καρδιά της.
Είναι τύψεις. Μα δεν κατάλαβες τι έγινε; Τι κάναμε;
Νομίζω ότι το κατάλαβε κάθε μόριο τους σώματος και της ψυχής μου. Φαντάζομαι ότι ισχύει το ίδιο και για σένα....
Δεν έπρεπε.....Απάτησα τον άνδρα μου....
Κορίτσι μου κάθε πράξη αν την δεις γυμνή από συναίσθημα είναι πρόστυχη και χυδαία. Για μένα ο έρωτας και μάλιστα ο δικός μας δεν έχει τίποτα πρόστυχο τίποτα χυδαίο.
Αισθάνομαι τόσο περίεργα. Ποτέ δεν φανταζόμουνα πώς θα έφτανα ως εδώ
Κάπου διάβασα πως μόνο όποιος ξεπερνά΄ τα όρια του γνωρίζει μέχρι που μπορεί να φτάσει.
Μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι απόψε ξεπέρασα κατά πολύ τα όρια μου. Λες και δεν είμαι εγώ
Εγώ είμαι ο ίδιος πάντως και έκανα έρωτα μ΄ εσένα. Δεν ήθελα καμιά άλλη. Είσαι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί τα τελευταία 30 χρόνια.....

Ήταν τόσο εύκολο να την κάνει να χαμογελάει. Ήταν τόσο εύκολο να την κάνει να εκτονώνεται και ταυτόχρονα να ηρεμεί. Ένιωθε τόσο ζωντανή μαζί του. Ήταν ανθρώπινος...Ήταν απλός...Μπορούσε να θυμώνει, να γελάει, να μιλάει και να φωνάζει. Και εκείνη ήταν πάλι 20 χρόνων.

Είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Δεν μπορώ να είμαι καλός με κείνο που τα έχει όλα στο κάτω κάτω.
Ποια όλα;
Εσένα στο σπίτι του, στο κρεβάτι του. Παντού. Τα βράδια που εγώ είμαι μόνος βλέπω τα παράθυρα φωτισμένα στο σπίτι σου και σκέφτομαι ότι εκείνη την στιγμή ίσως τρώτε μαζί, μιλάτε, του χαμογελάς...Όταν σβήνουν τα φώτα και ξέρω ότι ξαπλώνεις δίπλα του σε αγκαλιάζει κάνετε έρωτα....τότε πως νομίζει ότι αισθάνομαι; Εκείνος είναι λοιπόν που τα έχει όλα. Εγώ τι έχω από εσένα; Λίγες κλεφτές στιγμές ευτυχίας και ατέλειωτες ώρες δυστυχίας όταν σε σκέφτομαι μαζί του


Την έσφιξε πάνω του με τέτοια λαχτάρα που της κόπηκε η ανάσα. Ο έρωτας πλημμύρισε το μικρό χώρο της κουζίνας και εκείνη ήξερε πως δεν είχε κάνει λάθος η ακοή της.
Ήταν Σ΄ αγαπώ αυτό που της είχε πει την πιο όμορφη στιγμή. Ήταν ερωτευμένη. Τρελά ερωτευμένη. Δεν μπορούσε πια να μην το παραδέχεται. Όλα τώρα ήταν πιο όμορφα, πιο αγνά, πιο ξεκάθαρα...Η μήπως τώρα ήταν όλα πιο μπερδεμένα;

Είδε τον χωρισμό στα μάτια της πριν του τον ανακοινώσει. Είδε ότι όσα είχαν οι δυο τους δεν ήταν αρκετά για να τους κρατήσουν μαζί. Είδε ότι και εκείνη πονούσε...
Είδε ακόμα ότι τίποτα δεν θα την σταματούσε να προσχωρήσει πέρα από εκείνον...
Είδε ότι νίκησε ο άλλος άσχετα αν τα δεδομένα έδειχναν εναντίον του. Και υποτάχθηκε...

Ξέρεις τι είναι να μοιράζεσαι τη γυναίκα που αγαπάς και να μην τη διεκδικείς από φόβο μην την χάσεις; Ξέρεις τι κόλαση ζούσα, όταν ήξερα πως φεύγοντας από εμένα πήγαινες σ΄ αυτόν΄; Έχεις ιδέα ποσά όνειρα απαγόρευα στον εαυτό μου να κάνει για μας από ένα ανόητο, δεισιδαίμονα φόβο; Έτρεμα αυτή την στιγμή. Κάθε φορά που συναντιόμαστε νόμιζα πως θα μου έλεγες ότι είναι το τέλος. Πόσο δίκαιη ήσουν μαζί μου εσύ;
Με συγχωρείς...
Μην ζητάς συγνώμη από κάποιον που σ ΄αγαπάει τόσο πολύ ώστε θα δεχόταν να σε μοιράζεται....